پاي صحبتهاي عمو قلي

جاتون خالي رفتم دانشگاه، وااااااي چه دانشگاهي بود و چه كارمندايي و چه رئيسايي و چه استادايي به به...
رشته ما كه اصلا نه گروهي داشت نه مدير گروهي
يه استاد داشتيم كه يكي از درساي تخصصي مونو تدريس ميكرد. البته بيشتر به معلم ديكته شباهت داشت تا استاد يك درس تخصصي. چند تا مهارت ديگه هم داشت :
ايجاد استرس فراوان در بين بچه هاي كلاس در حد تيم ملي.
خودنمايي كردن در حد بوندس ليگا.
چشمهاي تيز كه به جاهاي ناجور  زل  ميزد كه حتي بعضي وقتا باعث ميشد مسايل اشتباه حل بشه.

ادامه دارد...